อริ​ร​ิ​ ย : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 29 / 52

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 373 ปกรณาวสานคาถา อุทธ์ ยาว อกนิฏฐภวา อารุยห ตตฺถ ปรินิพพายติ ฯ จตุตถมคค ปญฺญ์ ภาเวตวา โกจิ สุทธาวิมุตโต โหติ โกจิ ปญฺญาวิมุตโต โกจิ อ

บทที่นำเสนอเกี่ยวกับการปฏิบัติตามหลักศีล สมาธิ และปัญญาเพื่อการบรรลุถึงความเป็นอริยบุคคล โดยกล่าวถึงอริยปัญญาและความจำเป็นในการวิจารณ์เพื่อเข้าใจศีลธรรมในที่นี้ โดยนักบวชที่มีความตั้งใจพัฒนาตนให้รู้เท

ประโยค๑ - อุภัยพากยปริวัตน์ ภาค ๑ - ๒ - หน้าที่ 25 อาณาเปต, ส ม ติกิจฉุสสติ ๒๔๓. อภิญฺญาย โว ภิกฺขเว ธมฺม เทเสม ๓๔๘. ยโต" ห์ ภคิน อริยาย ชาติยา ชาโต, นา" ภิชานามิ สัญจิจจ ปาณิ ชีวิตา โวโรเปตา, เตน สจฺ

เนื้อหานี้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับคำสอนในพุทธศาสนาและการแปลความหมายในบทเรียนที่ผู้เรียนจะต้องปฏิบัติตามคำแนะนำเพื่อความเจริญในศาสนา โดยมีการเน้นถึงความสำคัญของการกระทำตามคำสอนและผลที่เกิดขึ้นจากการกระทำเ

เภสัช (เป็นแน่)" ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - 6 - หน้าที่ 83 ดังนี้แล้ว (ตัวเอง) ฉันแต่ชิ้นสมอเท่านั้น (เช่นนี้) เป็นการชอบแท้ อันภิกษุเช่นนี้ท่านเรียกว่า อริยวสิกภิกขุ (ภิกษุผู้ตั้งอยู่ในอร

เนื้อหานี้มีการพูดถึงบทบาทและความสำคัญของภิกษุที่เรียกว่าอริยวสิกภิกขุ ซึ่งหมายถึงภิกษุผู้ตั้งอยู่ในอริยวงศ์ และการใช้ปัจจัยต่างๆ ในการดำเนินชีวิต เช่น จีวรและบิณฑบาต หลีกเลี่ยงการใช้คำพูดที่ไม่เหมาะส

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - - หน้าที่ 140 ในวิหารก็ดี ย่อมควร โดยแท้แล นี่เป็นวิธี (ปฏิบัติ) แห่งปิณฑปาติก ภิกษุนั้น. က [ ประเภทแห่งปิณฑปาติกภิกษุ] ส่วนว่าโดยประเภท แม้ปิณฑปาติกภิกษุนี้ก็มี

เอกสารนี้ศึกษาประเภทของปิณฑปาติกภิกษุที่มี ๒ จำพวก คือ ประเภทที่ถืออย่างอุกฤษฎ์และกลาง โดยอธิบายวิธีการรับภิกษาและการอยู่ร่วมกับชุมชน การก์เล่าตำนานเกี่ยวกับภิกษุในหมู่บ้าน มีการเสนอมุมมองเกี่ยวกับการ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 1 วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ กัมมฐานคหณนิเทส เพราะเหตุที่สมาธิ ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ด้วยหัวข้อ คือ จิต ตามพระบาลี ( นิกเขปบท ) ว่า สีเล ปติฏฺฐา

ในบทความนี้นำเสนอการอธิบายเกี่ยวกับสมาธิที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ในพระบาลี ซึ่งมีความสำคัญต่อการบำเพ็ญในทางโยคะ การตั้งมั่นในศีล และความพยายามบรรลุธรรมตามที่พระองค์ได้สอน. สาระสำคัญคือ การเข้าใจ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 52 ธรรมทั้งหลายคือ โกธะ อุปนาหะ มกขะ ปลาสะ อิสสา มจุฉริยะ ดังนี้เป็นต้น ย่อมเป็นไปมากแก่คนโทสจริต ธรรมทั้งหลายคือ ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ วิจิกิจฉา อาทา

เนื้อหาที่นำเสนอในบทนี้เกี่ยวข้องกับธรรมต่างๆ ที่มีผลต่อบุคลิกภาพและจิตใจของคนในรูปแบบต่างๆ เช่น ความโกรธ, ความหลง, และความเชื่อมั่นในธรรม ซึ่งมีคำอธิบายถึงคนแต่ละประเภทที่เกิดจากธรรมเหล่านี้ ที่สำคัญ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 260 รูปาวจรฌาน ๔ นี่แล พึงทราบว่า ชื่อ จรณะ แท้จริง ธรรม ๔ 4. ๑๕ ประการนีนั่นเอง ท่านเรียกว่า จรณะ เพราะเป็นทางดำเนินไปถึง ทิศอมตะแห่งพระอริยสาวกดังพระอา

ในบทนี้กล่าวถึงจรณะและความเข้าใจในวิชชาแห่งพระพุทธเจ้า โดยอธิบายถึงการเข้าถึงพระสัพพัญญูและพระมหากรุณา รวมถึงการปฏิบัติตามคำสอนของพระอานนท์เพื่อพัฒนาตนไปสู่ความเป็นพระอริยสาวก คำอธิบายเน้นถึงความสำคัญ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 272 ทั้งหลายไปด้วยวิธีละม่อมบ้าง ... ด้วยวิธีหยาบบ้าง ... ด้วยวิธีทั้งละม่อม ทั้งหยาบ ( ระคนกัน ) บ้าง "" ดังนี้เป็นต้นบัณฑิตพึง (นำมากล่าว ) ให้พิสดารอี

บทที่ ๒ ของวิสุทธิมรรคนี้กล่าวถึงคุณวิเศษของปฐมฌานและการฝึกฝนบุคคลที่มีศีลหมดจด โดยมีการอธิบายว่าบัณฑิตจะอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการขับบุรุษที่พึงฝึก และเกี่ยวกับสมาบัติทั้ง ๘ รวมถึงอธิบายทิศทั้ง ๘ ที

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 293 ทางกลางไม่ไปใกล้อันตะ (ที่สุดโต่ง ) ทั้ง ๒ ข้างนั้นเอง ชื่อว่า สวากขาตะ เพราะอริยมรรคนั้นแหละ ที่ตรัสว่าเป็นมัชฌิมาปฏิปทา สามัญผลทั้งหลายอันมีกิเลสระ

บทนี้กล่าวถึงแนวทางการปฏิบัติทางกลางที่ไม่ไปสุดโต่งของอริยมรรคซึ่งเป็นธรรมชาติอันแท้จริง มุ่งเน้นถึงการระงับกิเลสและการบรรลุพระนิพพาน สวากขาตะเป็นคำที่ใช้ในการอธิบายสภาพที่เป็นเอกลักษณ์ การพิจารณาและเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 319 [อนุสสติ ๖ สำเร็จแก่อริยสาวกเท่านั้น] ก็แลอนุสสติ ๖ นี้ ย่อมสำเร็จแก่อริยสาวกทั้งหลายเท่านั้น เพราะคุณของพระพุทธเจ้า และพระธรรม พระสงฆ์ย่อมปรากฏ (ชัด

อนุสสติ ๖ จะสำเร็จแก่ท่านอริยสาวกทั้งหลาย เพื่อทำให้จิตของท่านหมดจดจากกามคุณและเข้าถึงปรมัตถวิสุทธิ์ พระพุทธเจ้าตรัสถึงอนุสสติ ๖ เฉพาะในธรรมวินัยของพระโสดาบัน เช่น ในมหานามสูตรและเคธสูตร เพื่อแสดงถึงว

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 320 ปรมัตถวิสุทธิเป็นธรรมแห่งอริยสาวกนั่นเอง อย่างนี้ว่า " ดูกรอาวุโส ย์ ดูกรอาวุโส ข้อนี้ไม่เคยมี มามีแล้ว ซึ่งพระผู้มี พระภาคเจ้าผู้รู้ผู้เห็นผู้เป็นพร

เนื้อหานี้นำเสนอเกี่ยวกับหลักธรรมที่มีความสำคัญในพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปรมัตถวิสุทธิ ซึ่งเป็นธรรมที่สำคัญสำหรับอริยสาวก และการระลึกถึงพระตถาคตเพื่อความหมดจดของจิต โดยมีการอธิบายอนุสตติฐาน 5 และ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ (ปญฺญามาหตุตโต] (พึงระลึก) โดยความมีปัญญามากอย่างไร ? พึงระลึกโดยความ มีปัญญามากอย่างนี้ว่า ยกเว้พระโลกนาถเจ้าแล้ว ก็สัตว์ทั้งหลาย อื่นใดมีอยู่ สัตว์เหล่

บทนี้กล่าวถึงความมีปัญญาและการเป็นพระปัจเจกพุทธะ โดยชี้ให้เห็นว่าพระอัครสาวกอย่างสารีบุตรแม้จะมีปัญญามาก แต่ก็ประสบกับความตายเช่นเดียวกับสัตว์อื่นๆ การทำลายความยึดมั่นในกิเลสต้องอาศัยญาณและวิริยะ ซึ่ง

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 89 "อเสจนโก" ความว่า ไม่ต้องเติมอะไร เป็น (ดุจ) สิ่งมีรสดีอร่อย โดยสภาพเอง บัณฑิตพึงทราบว่า อานาปานสติสมาธินี้ เป็น อเสจนกะอย่างนี้แหละ จึงเป็นสุขวิหาร

เนื้อหานี้อธิบายความหมายของอเสจนโก โดยเชื่อมโยงถึงการฝึกอานาปานสติสมาธิซึ่งนำไปสู่ความสุขและการตัดขาดจากบาปและธรรมอันเป็นอกุศล การเข้าถึงฌานและผลลัพธ์ที่ตามมาซึ่งเกี่ยวข้องกับการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญา

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 132 เข้าออกได้ฉันนั้นเหมือนกันแล” ต่อนั้นเธอย่อมกำหนดลงได้ว่า ลม อัสสาสะปัสสาสะและกายด้วย เป็นรูป จิตและธรรมที่สัมปยุตกับจิตนั้น ด้วย เป็นอรูป นี้เป็นควา

ในเนื้อหานี้ จะมีการกำหนดนามรูปที่ประกอบด้วยลมอัสสาสะปัสสาสะและกาย ซึ่งสัมพันธ์กับจิตและธรรมเพื่อให้เข้าใจความเป็นไปของนามรูปในกาลทั้งสาม โดยการพิจารณาไตรลักษณ์ที่จะช่วยให้ละวิปัสนูปกิเลสต่างๆ ทั้งนี้

าย---- ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 190 บุคคลทั้งหลาย---- ผู้เนื่องอยู่ในอัตภาพทั้งหลายทั้งปวงในทิศตะวันออก ขอสตรีทั้งหลาย---- บุรุษทั้งหลาย- อริยชนทั้งหลาย---- อนริย ชนทั้งหลาย----

ในบทความนี้ พระพุทธเจ้าตรัสถึงการรักษาตนให้อยู่ในสภาพที่ไม่มีเวร และความสุข โดยบรรยากาศที่หลากหลายของบุคคล ไม่ว่าจะเป็นสตรี บุรุษ หรือเทพ ซึ่งส่วนใหญ่ถูกขังอยู่ในความชอบธรรมต่าง ๆ และมีความยินดีในรูปท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 194 เพราะเหตุนั้น ในบทเหล่านี้ แม้นบทใด ๆ ปรากฏ (เห็นชัด ขึ้น) พระโยคาวจรก็พึ่งแผ่เมตตาไปตามกำลังของบทนั้น ๆ เถิด โดยนัยที่กล่าวมาดังนี้ อัปปนาในอโนธิโสผ

บทนี้กล่าวถึงการเจริญเมตตาของพระโยคาวจร ตามอัปปนาในบทต่าง ๆ โดยอธิบายเกี่ยวกับจำนวนอัปปนาในแต่ละประเภทอาการ พร้อมเหตุผลในการแบ่งประเภททั้งหญิงและชาย รวมถึงอานิสงส์ ๑๑ ประการที่เกิดจากการเจริญเมตตา โดย

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 214 ส่วนเคหสิตอญาณุเบกขา อันมา (ในบาลี) โดยนัยว่า "เพราะเห็นรูปด้วยจักษุ อุเบกขา (ความรู้สึกเฉย) เกิดขึ้นแก่บุถุชน ผู้โง่เขลา ผู้เป็นคนกิเลสหนา ยังไม่เป็

บทความนี้วิเคราะห์ความหมายของอุเบกขาในบริบทของวิสุทธิมรรค และอธิบายเกี่ยวกับความคุ้มครองจากราคะและปฏิฆะ เพื่อช่วยให้เข้าใจการเอาชนะอุปสรรคทางจิตใจ โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาตนเองในทางพระพุทธศาสน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 108 พระองค์ โดยใจความว่า บุคคลไม่ควรประทุษร้ายต่อผู้ที่มิได้ทำร้าย ความที่พระราชาไม่อาจทรงปล่อยลูกศรออกไปได้ดังกล่าวมาฉะนี้ เป็น สมาธิวิปฺผาราอิทธิ ของพร

ในบทนี้กล่าวถึงการไม่ประทุษร้ายต่อผู้อื่นและการให้ความสำคัญกับการเป็นผู้ไม่ปฏิกูลในสิ่งที่ปฏิกูล ซึ่งเชื่อมโยงกับอริยาอิทธิ และข้อบังคับในธรรมวินัย พระภิกษุสามารถพัฒนาจิตใจให้วางเฉยต่ออารมณ์ที่ไม่ดีใน

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 216 " เสวยสมบัตินั่น " ลำดับนั้น ญาณอันมีกรรมนั้นเป็นอารมณ์ จึงเกิด ขึ้นแก่เธอว่า "(สัตว์เหล่านั้น) ทำกรรมชื่อนี้..." ความรู้นี้ชื่อ ยถา กัมมุปคญาณ อันบร

ในบทนี้กล่าวถึงญาณอันเกี่ยวข้องกับกรรม โดยเฉพาะความรู้เกี่ยวกับการดำเนินกรรมและการประพฤติชั่วที่เกิดจากกิเลส ความเข้าใจในข้อความนี้จะช่วยให้เห็นความสำคัญของทิพยจักษุญาณ ซึ่งเป็นพื้นฐานในการเข้าใจกรรมท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - - หน้าที่ 217 ว่า เป็นผู้มุ่งความเสื่อมเสีย ว่าร้ายเอา อธิยาบว่าค่าเอง ติโทษเอา ซึ่งพระอริยะทั้งหลาย คือพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธ และพระสาวก ทั้งหลาย โดยที่สุด แ

เนื้อหาเกี่ยวกับการว่าร้ายพระอริยะในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการที่พระเถระและภิกษุหนุ่มว่าพระอริยะไม่เป็นสมณะ ซึ่งมีผลกระทบต่อความเข้าใจในสมณธรรม. เรื่องนี้อธิบายเกี่ยวกับการวินิจฉัยว่าผู้ที่ว่าร้ายนั้นมี